Koningsdag is weer in zicht en dan staat de lintjesregen weer op het programma. Het woord regen is passend omdat het over enorme aantallen gaat. In iedere Nederlandse woonplaats worden mensen in het zonnetje gezet voor hun jarenlange inzet voor de gemeenschap, ‘het heeft de Koning behaagt u te mogen onderscheiden’ wordt weer door vele Burgemeesters uitgesproken op vrijdag 25 april aanstaande. Echter deze lintjesregen valt volkomen in het niet bij de wekelijkse titelregen in Kickboksland.
Je hoort er niet meer bij als je geen titeltje hebt
Het weekend is weer voorbij en Nederland is weer 386 Nederlandse, 203 Europese en ruim 90 wereldkampioenen Kickboksen rijker. Het is een niet eens zo overdreven schatting van wat er momenteel gaande is in Kickboksland. Je hoort er niet meer bij als je geen titeltje hebt. Wat voor één? Maakt niet uit. Een Nederlandse? Hum, dat is wel wat minder. Een Wereldtitel natuurlijk! In de B-klasse? Ja, wat maakt het uit. Gewoon even vergeten te melden want anders ruikt de media onraad en dat willen wij natuurlijk niet. Dan vallen wij door de mand en dat is niet de bedoeling.
NVB
Wie dacht dat er met de komst van de Nederlandse Vechtsport Bond (NVB) een einde zou komen aan deze waanzin komt bedrogen uit. Sterker nog de NVB doet zelf gewoon letterlijk mee met het totaal niet serieus nemen van titels. Iedereen kan zijn gang gaan. De media ziet tussen de bomen het bos niet meer waardoor de echte kampioenen, en dan bedoel ik vechters die minstens in de A-klasse vechten tegen een geloofwaardige tegenstander moeten strijden ondergesneeuwd worden.
Zonder gêne
Nergens is het verschil tussen ‘Old School’ en ‘New School’ Kickboksen meer zichtbaar dan bij deze titelmanie. Zonder enige schroom roepen B-klassers zich uit tot wereldkampioen en stappen zonder gêne naar de media die dit vervolgens, na een mooi ingekleed verhaal, oppakt. Grote artikelen in de regionale kranten en interviews op de regionale TV. Ik zit te wachten op de volgende ‘B Klasse wereldkampioen’ bij Nieuwsuur, Beau of Eva, die dan zonder te knipperen met de ogen zegt: ‘Ja, ik ben de beste’.
Poppenkast
‘Waar maak jij je toch druk om’, zei een bevriende en gewaardeerde trainer onlangs tegen mij naar aanleiding van mijn laatste klaagzang over dit onderwerp. ‘Het is goed voor dit meisje/jongen. Goed voor zijn/haar moraal (ik zal het niet te persoonlijk maken). Wat maakt het uit?’ Nou, het maakt heel wat uit. Door deze poppenkast aan verzonnen titels worden de echte kampioenen in die bewuste klasse ook niet meer serieus genomen. Hoeveel Nederlandse wereldkampioenen wil je in één gewicht hebben?
Medeverantwoordelijk
Ik weet het. Ik maak geen vrienden met dit schrijven, maar het zij dan maar zo. Trainers, promotors en bonden die deze sprookjestitels faciliteren zijn medeverantwoordelijk en denken alleen aan eigenbelang. Een ‘nationale of internationale titel’ is een mooi visitekaartje voor de sportschool en dan vervolgens roepen dat het Kickboksen niet serieus genomen wordt. Op die ene verslaggever dan na die een mooi artikel heeft geschreven in de lokale krant. Dat is een natuurlijk een topper.
Instagram posts
Ik probeer mij te verplaatsen in de vechter die zo’n (B of zelfs C klasse) Nederlandse, Europese of Wereldtitel heeft gewonnen. Waar is de realiteitszin. Heb je dan echt zelf niet in de gaten dat je feitelijk voor joker staat? In de instagram posts te zien waarschijnlijk niet. In het land der blinden is éénoog immers koning. En voor degenen die mij weer boos opbellen sluit ik af met nog maar eens een spreekwoord. Wie de schoen past, trekke hem aan!
Tekst: Milco Lambrecht